MMA

MUAY THAI 
Sztuka walki opracowana przez Tajów w celu obrony ich ziemi przed najeźdźcami. Znana także jako sztuka 8 kończyn, wykorzystuje naturalną broń człowieka: uderzenia, łokcie, kopnięcia, kolana. Dużą uwagę przykłada się do wyuczenia formy i odruchu pozwalającego uniknąć urazu i zapewnić maksimum efektywności. Nacisk kładzie się także na wydolność ciała i krążenia. Cechami wyróżniającymi boks tajski na tle innych popularnych stylów jest szerokie użycie uderzeń łokciami i kolanami (w formule amatorskiej na łokcie, kolana i korpus są zakładane ochraniacze, w walkach zawodowych są one nieosłonięte). Tego rodzaju uderzenia niejednokrotnie skutkują szybkimi nokautami. W boksie tajskim kładzie się również szczególny nacisk na używanie niskich kopnięć okrężnych. Podstawą stylu jest niskie kopnięcie w udo (z angielskiego zwane low kick). Posiada ono dużo wariantów - m.in. jako kopnięcie opadające z góry w dół. Wykonywane jest z mocnym dokręceniem ciała, a nawet obrocie zawodnika po nietrafieniu celu. Powierzchnią kopiącą jest w nim goleń, rzadziej stopa.
W boksie tajskim z reguły nie nadaje się stopni szkoleniowych. Uznanie zdobywa się poprzez liczbę wygranych walk.

Jest to sztuka walki dla prawdziwych charakterów.
 



MMA ( Mixed Martial Arts ) 
Mieszane sztuki walki, gdzie zawodnicy sztuk i sportów walki toczą pojedynki przy dużym zakresie dozwolonych technik (w zasadzie dopuszcza się wszystkie techniki dozwolone w innych sportach walki bez broni). Mieszane sztuki walki wyrażają jeden ze współczesnych kierunków rozwoju sztuk walki. Duży nacisk w treningu kładziony jest na techniki w parterze gdzie często kończy się walka przez dźwignię na staw. W typowych walkach MMA dozwolone są rzuty, ciosy pięściami,dźwignie, duszenia, kopnięcia i walka w parterze zabronione są natomiast techniki stwarzające znaczne niebezpieczeństwo dla zdrowia zawodników. W mieszanych sztukach walki praktykuje się tzw. trening przekrojowy, przygotowujący zawodnika do walki zarówno w stójce, jak i w parterze oraz zwarciu. Akcentowana jest w nim umiejętność płynnego przechodzenia między tymi trzema dystansami. Generalnie boks (włączając w to kick-boxing, boks tajski) w połączeniu z grapplingiem (zapasy, sambo, judo, jujutsu, brazylijskie jiu-jitsu) stanowią podstawę niemal każdego treningu mieszanych sztuk walki.         
        

            

FMA ( Filipino Martial Arts ) 

Formy walki wywodzące się z Filipin, rozwijają umiejętności posługiwania się pałką, nożem, jak i obrony przed uzbrojonym napastnikiem. Kombinacje oraz techniki uczone płynnie, bez ograniczeń formą pozwalają uczniom rozwijać się indywidualnie. Szlifują swoje wyczucie momentu, szybkość, uwagę, balans, zręczność i pewność siebie. Filipińskie sztuki walki od setek lat nierozerwalnie związane są z tradycją, kulturą i historią Filipin, nigdy nie rozwijały się w kierunkach sportowych lecz w celach całkowicie praktycznych. Te cele były proste - obronić się i przeżyć. Trening z bronią ma pierwszeństwo ponieważ ma przewagę w rzeczywistych walkach z czasem adepci opanowują lęk przed uzbrojonym przeciwnikiem. Ciekawe techniki samoobrony dla tych którzy chcą czuć się bezpiecznie. Ćwiczymy ataki i obrony przed uzbrojonym przeciwnikiem. Kobiety i mężczyźni pomimo przewagi fizycznej tych drugich stają się równi kiedy mają w ręku pałkę, nóż lub inny przedmiot… Trening dla wszystkich. Tu nie trzeba mieć dobrej kondycji… 


Główne zasady filipińskich sztuk walki to prostota, efektywność i skuteczność - najkrótsza i najprostsza droga do celu, nie ważna jest tu budowa ciała czy wiek liczy się spryt i szybkość. 
Uczymy walki pałkami w systemie Balintawak, obrony i posługiwania się nożem w sytemie FCSG oraz elementów boksu filipińskiego Panantukan